Dag 16: Alzingen (L) – Bergen op Zoom

We zijn allebei al vroeg wakker en staan om 6:15 uur op. Het is erg vochtig en het is slechts 5º C. We lopen samen naar het toiletgebouw; de camping is nog volledig in diepe slaap .

Ik maak de caravan vertrek klaar en nadat we ontbeten hebben, koppel ik de stroom af. Bij het oprollen van de kabel, heb ik nagenoeg geen gevoel meer in mijn vingers; zo koud is het .

Even na 7:30 uur rijden we de camping af; het is ongeveer 3,5 uur rijden naar huis, dus naar verwachting zijn we rond 11:00 uur vandaag weer thuis.

Het is onderweg door de vochtigheid af en toe zelfs mistig.

We zijn goed een kwartier onderweg als ik me realiseer dat de laptop nog in de caravan ligt en omdat dit boven in is, heb ik dat liever niet . Ik stop zodra ik daar de kans toe heb en leg de laptop en de iPad op bed, zodat ze veilig liggen.

Het blijft vochtig en de temperatuur komt niet boven de 7º C uit.

Tegen 8:30 uur breekt er dan eindelijk een flauw zonnetje door…..

….. maar dat blijkt slechts van korte duur te zijn .

Als we in de buurt van Zaventem komen en ik net bedenk hoe rustig het de hele weg is geweest, komen we toch in langzaam rijdend verkeer en uiteindelijk een file terecht .

Het duurt gelukkig niet erg lang, tussen de 10 en 15 minuten en dan kunnen we onze weg vervolgen.

Het begint te druppelen en uiteindelijk begint het in de buurt van Antwerpen te regenen.

We rijden zonder problemen Nederland weer in, waarbij ik nog even aan mijn collega Ed van der Kooij moet denken, die ongemerkt op de cruise control, ingesteld op 100 km/u bleef rijden en gelijk een bekeuring te pakken had . Ik stel de cruise control dus in op 90 km/u .

Even na 11:00 uur rijden we Bergen op Zoom in en een paar minuten later zijn we weer thuis.

We hebben vandaag 300 kilometer gereden en deze vakantie hebben we in totaal 2.780 kilometer gereden.

Dag 15: Bulgnéville – Alzingen (L)

Zoals vaak als we op de terugweg zijn, zijn we nu ook weer vroeg wakker en staan we om 6:30 uur op. Het is met 4º C behoorlijk aan de frisse kant. Na het douchen haal ik de warme stokbroden en eten we op ons gemak.

Om 8:15 uur rijden we de camping af voor een korte rit van slechts 190 kilometer.

Het is niet alleen nat en vochtig, maar er zit ook de nodige regen in de lucht .

Het ene moment schijnt de zon…..

….. en het andere moment is de lucht dreigend.

Het is gelukkig wel weer heel erg rustig onderweg, waardoor we ook kunnen genieten van de omgeving.

Om 10:15 uur passeren we Thionville…..

….. en 20 minuten later, zijn we al van de snelweg af, op weg naar de laatste camping deze vakantie: Camping Bon Accueil.

Om 10:45 uur meld ik me aan bij de receptie en deze keer krijgen we plaats 18 toegewezen.

Marijke gaat aan de slag met kaarten die ze wil maken, terwijl ik het blog van gisteren maak. Nadat we geluncht hebben, gaan we de tank voor de laatste keer volgooien.

Het is ruim kilometer rijden, maar wel de moeite waard. De diesel koste hier €  1,00 tegen €  1,44 bij het laatste station langs de Franse autoroute en dat scheelt op een volle tank maar liefst € 20,- .

Op de terugweg stoppen we even bij Restaurant Pizzeria Al Sole om te zien of deze open is en ik reserveer gelijk een tafel voor vanavond 18:30 uur.

Terug op de camping vermaken we ons met lezen en een speetje Wordfeud. Om 18:15 uur lopen we naar het restaurant.

We worden met een ferme handdruk verwelkomt en krijgen een tafeltje toegewezen. Als we de kaart bestuderen, kom ik er voor de 3e keer deze vakantie , achter dat ik mijn portemonnee in de caravan heb laten liggen. Het is gelukkig niet ver lopen en ik haast me om hem op te halen .

Als ik een paar minuten later terug kom, bestellen we een karaf rosé. We krijgen we een appetizer van het huis; een groentebouillon en een toastje met tonijnsalade.

We wilde vandaag pizza eten en die worden hier, in het zicht van de gasten, vers klaar gemaakt. Marijke bestelt de Capri met tomaat, crème fraîche, mozzarella en basilicum en ik kies voor de Inferno met tomaat, mozzarella, rauwe ham, pittige salami, knoflook en rode pepers.

De pizza’s zijn gigantisch en we vragen ons af of we deze wel (willen) op krijgen?

De pizza’s smaken werkelijk verrukkelijk, waarbij de mijne –tegen mijn verwachting op basis van eerdere ervaringen- inderdaad méér dan pittig is; precies zoals ik het heerlijk vindt .

We nemen, op deze laatste avond van onze vakantie, ook een dessert. Marijke gaat voor de Panna cotta en rood fruit en ik kies de Apfelstrüdel met vanille-ijs.

We zijn het er beiden over eens dat het eten geweldig was en dat we bij een volgende gelegenheid hier zeker weer zullen gaan eten .

Het is 20:00 uur als we naar de camping terug lopen.

In de caravan drinken we nog een kopje koffie en kijken we een serie. We gaan uiteindelijk om 22:30 uur slapen.

We hebben vandaag 190 kilometer gereden.

Dag 14: Pont-de-Vaux – Bulgnéville

We staan zoals inmiddels bijna dagelijks, om 8:00 uur op; de temperatuur mag je met 5º C rustig koud noemen . Na het douchen, ruim ik de badkamer weer in met het wasrek, de krukjes en de vuilnisbak en zorg ik dat het beeldscherm en de Popcorn stabiel zijn opgeborgen en dan ga ik de bestelde baguettes halen.

Doordat de camping pal naast de Saone ligt, is het erg vochtig en hangt er zelfs mist in de lucht .

Na het eten was ik wat we gebruikt hebben af en na het afdrogen, berg ik dat op en kunnen we in principe gaan rijden.

Het is 9:50 uur als we de camping afrijden; we moeten vandaag slechts 250 kilometer afleggen en als alles mee zit, kost dat ongeveer 3 uur rijden.

Van de mist die in de buurt van de camping hangt, is een paar kilometer verderop niets meer te zien; daar schijnt zelfs de zon al .

Voor we de snelweg op gaan, ga ik eerst nog even tanken; vreemd genoeg scheelt het tussen station rechts van de weg en links van de weg €  0,03 per liter .

Het is heel rustig onderweg en dat betekent dat we goed door kunnen rijden; Marijke heeft inmiddels de iPad gepakt en leest een boek.

De temperatuur loopt gestaag op naar 18º C en dat is natuurlijk een prima temperatuur, zeker als de zon schijnt en er niet of nauwelijks wind is.

We zien op enig moment in de verte een caravan rijden, waarbij het net lijkt alsof er 2 ramen achter in zitten; als we dichterbij komen, zien we dat het om een Dethleffs Cara Liner gaat.

Het is bijna 13:00 uur als we bij de camping aankomen.

Er staan 2 of 3 caravans en verder is de camping leeg. De receptie is gesloten, maar er is een bel en die mag je gebruiken als er niemand bij de receptie is, dus dat doe ik dan maar. Uit het huis dat op het terrein staat komt een dame aangelopen. Ik laat mijn Acsi-kaart zien, betaal € 17,- en bestel en betaal gelijk 2 baguettes voor morgenochtend en sta binnen 5 minuten weer buiten. Plaatsnummers zijn er niet; je mag gaan staan waar je wil.

De temperatuur is inmiddels opgelopen naar 22º C, maar er staat wel een strakke wind .

Omdat de zon achter de wolken verdwijnt en het steeds harder gaat waaien, eindigen we rond 15:00 uur in de caravan en niet veel later komt het met bakken uit de hemel, waarbij de temperatuur in no time daalt tot 10º C .

Ik werk het blog van 2 dagen geleden bij en doe dat bij de receptie, waar internet beschikbaar is.

Terwijl ik daar zit, zie in achter elkaar campers en caravans binnen komen. De mensen die bij de receptie binnen lopen, staan ook binnen enkele minuten weer buit. Om 17:00 uur zijn in principe alle plaatsen bezet .

Hoewel de camping een snackbar heeft waar je patat, frikadellen, hamburgers en dergelijke kunt halen, hebben ze ook pastagerechten, maar wij kiezen er voor om toch maar zelf pasta te maken.

We drinken gezellig een drankje in de caravan met een muziekje op de achtergrond, terwijl de pastasaus op staat. We eten om 19:15 uur, waarna ik me over de afwas ontferm.

Het is af en toe een paar minuten “droog” en dan begint de regen gewoon weer van vooraf aan.

Na de koffie kijken we een serie en om 23:30 uur gaan we slapen.

We hebben vandaag 250 kilometer gereden.

Dag 13: Pernes-les-Fontaines – Pont-de-Vaux

We staan om 7:45 uur en als we gedoucht hebben, ruim ik de laatste spullen op. Omdat het gisteravond zo stormde, heb ik uiteindelijk de luifel maar vast ingedraaid en de stoelen in de auto gelegd.

Opruimen gaat tegenwoordig erg snel. Mijn fiets had ik gisteren al op de caravan gezet en die van Marijke staat er ook zo op.

Ik loop naar de receptie voor de laatste 2 baguettes en nadat we ontbeten hebben, kunnen we weg; het is 9:55 uur.

Bij de receptie stop ik nog even om het toegangskaartje in te leveren en mijn betaalde borg van € 20,- terug te krijgen.

Het is uiteindelijk precies 10:00 uur als we de camping verlaten.

Om 10:30 uur komen we bij het tolpoortje naar de A7. Vanaf nu is het uitsluitend snelweg.

Onderweg hebben we slecht één keer wat oponthoud bij een wegversmalling van 3 naar 2 banen, maar dat mag eigenlijk geen naam hebben.

Het is 12:15 uur als we de tolweg voor Lyon verlaten. De linker 3 poortjes laten je met 30 km/u gewoon doorrijden; je hoort slechts een piepje .

We passeren een vrachtauto van de Action, waar tot vorig jaar zowel Jamie, als Mike werkzaam waren., Mike werkt inmiddels al weer 10 maanden voor Rituals en Jamie is 2 oktober begonnen b ij LeaseWeb.

Het is de hele terugweg al vrij rustig onderweg en dat wordt hier bij Lyon nog maar eens onderstreept.

Bij de tunnel denk ik dat ik de afslag gemist heb, maar dat blijkt uiteindelijk niet zo te zijn; we moeten “gewoon” Paris aanhouden en komen dan vanzelf op de A6 uit .

Even na 13:30 verlaten we de snelweg en is het nog ongeveer 15 kilometer tot aan de camping. Langs de weg staan prachtige grote rode bloempotten.

Uiteraard springt het stoplicht als wij aankomen rijden, net op rood  .

Bij aankomst op de camping worden we, zonder plichtplegingen, gelijk naar het passantenveld gebracht en omdat we wederom vroeg zijn, staan we weer vooraan. Ik geef mijn ASCI-kaart en mag straks bij de receptie komen betalen.

Het is, ondanks dat het “maar” 19º C is, heerlijk en dat komt omdat de zon schijnt en er nauwelijks wind is; we kunnen dus heerlijk buiten lunchen.

Ik had het plan om het blog van gisteren bij te gaan werken, maar kies er toch voor om lekker in de zon te gaan lezen .

Om 16:30 uur lopen we even naar de receptie, waar ik gelijk 2 baguettes voor morgen bestel en alles afreken. Marijke maakt van de gelegenheid gebruik om even haar mail te lezen en Facebook te checken.

We drinken bij de caravan een alcoholvrij biertje en omdat de zon inmiddels achter de bomen is verdwenen, koelt het snel af en besluiten we naar binnen te gaan.

Het is al met al deze keer bijzonder stil op de camping; blijvers zijn er sowieso niet meer, maar passenten zijn er maar een stuk of 10.

Als ik naar buiten loop om wat uit de auto te halen, kan ik nog net iets meepakken van de ondergaande zon; het is dan 19:30 uur.

Marijke had thuis al extra veel Nasi Goreng gemaakt en wat daar van over was, ingevroren en dat eten we dus vanavond; smullen dus .

We kijken een serie en merken beiden dat het hier toch wel flink afkoelt en ook erg vochtig is. Om 22:00 uur maak ik onderstaande foto en na nog een laatste serie voor vandaag gekeken te hebben, gaan we om 23:00 uur slapen.

We hebben vandaag 320 kilometer gereden.

 

Dag 12: Le Thor – Ménerbes – Lacoste – Bonnieux – Lourmarin

We staan voor de verandering eens om 7:45 uur op en na het douchen ga ik brood halen. Het is warm genoeg om weer buiten te ontbijten.

Nadat ik het laatste deel van het verslag van gisteren heb bijgewerkt, kunnen we rond 11:30 uur vertrekken. We doen het restant van de gisteren geplande route Petit Luberon en onze eerste stop zal Ménerbes zijn.

Als we onderweg zijn, zie ik Le Thor op de borden staan en ik besluit een kleine omweg te maken.

Le Thor is een klein rustig en authentiek middeleeuws dorpje bekend om zijn klokkentoren en de overblijfselen van de muren; het ligt op 15 km van Avignon en op 4 km van Isle-sur-la-Sorgue.

We vervolgen onze weg richt Ménerbes; het is wederom een prachtige zonnige dag.

We komen weer langs de Super U en ik maak van de gelegenheid gebruik om de tank voor € 1,21 de liter vol te gooien .

De toegangsweg naar Ménerbes is er smal en loopt redelijk steil omhoog; levert wel weer mooie panorama’s op .

We parkeren de auto op een gehandicaptenparkeerplaats en lopen dan het dorpje in.

Ménerbes werd ook in de Romeinse tijd al bewoond. De berg waarop het dorp is gebouwd, geeft een goed uitzicht over het Luberon gebergte. Dat is niet alleen mooi, maar het is ook strategisch belangrijk, omdat je dan makkelijk je tegenstander ziet aankomen.

We lopen naar het bovenste, door toeristen minder bezochte, deel van Ménerbes, waar zich barretjes, winkels en restaurantjes bevinden.

We kijken op ons gemak of we een geschikt terras kunnen vinden om vandaag te lunchen…..

….. en komen uiteindelijk uit bij Restaurant Le Galoubet, waar we links naast de ingang aan een ronde tafel plaats nemen.

We bestellen een karaf rosé en die komt zoals we weten met een fles of karaf water en bestuderen dan de kaart. We kiezen uiteindelijk voor de dagschotel met dessert.

Het hoofdgerecht is Roti d’ Agneau (geroosterd lamsvlees) en dat wordt geserveerd met een frisse salade en een omelet met aardappel.

Als dessert nemen we beiden de citroentaart en we bestellen er gelijk koffie bij. Het smaakt meer dan geweldig; niet alleen de taart, maar zo waar ook de koffie .

Na het afrekenen gaan we Ménerbes verder verkennen. Ménerbes kent namelijk vele schilderachtige straatjes met voorname herenhuizen uit de 18e eeuw en andere oude huizen.

Welke kant je ook uitloopt, er is altijd wel iets te zoen dat wij de moeite waard vinden .

Ook in dit dorp voldoende deuren die de moeite waard zijn en soms zit er, zoals op onderstaande foto van nummer 21, zo maar een kat achter het raam .

Als we de straatjes met schilderachtige gevels verlaten, kunnen we ergens aan de rechterzijde omhoog en dan rechtsaf en komen zo een niveau hoger, waar wederom van alles te zien is qua gevels, kleuren, deuren en luiken.

Wat mij nog steeds aanspreekt, zijn de begroeide gevels en de voor de Provence zo kenmerkende blauwe deuren en luiken.

Marijke ontdekt tussen al het groen dat erachter een leuk binnentuintje verscholen ligt .

We lopen nog wat verder omhoog…..

….. en houden het dan voor gezien. Het is inmiddels 13:45 uur en we hebben nog het nodige te zien .

We rijden weer langs de smalle toegangsweg naar beneden en slaan dan rechtsaf, richting Lacoste.

Onderweg maken we een tussenstop om de Abbaye St-Hilaire te kunnen bezoeken.

De Abbaye St-Hilaire is een historisch klooster uit de dertiende eeuw, dat deels onder de grond ligt.

Dit klooster is 5 eeuwen lang het religieuze middelpunt van de order der Karmelieten geweest en is later een landbouwcomplex geworden.

De binnenkant van het gebouw in de originele staat gelaten.

Het klooster is sinds 1961 privé bezit en het kreeg in 1975 het het label “Historisch Monument”.

Rondom de abdij is er een wandelpad zodat je deze uitzonderlijke plek in al zijn glorie kan bewonderen. Zo is er de klokkentoren, waar een cilindertrap uit de vijftiende eeuw nog intact is.

Ten slotte is er de onoverdekte Cisterciënzer binnenplaats, die met de vele gaten, de zogenaamde “boulins”, geldt als een van de oudste duiventillen van de Provence.

Als we het terrein verlaten, komen we deze verzamelplaats tegen; het is dus niet bedoeling om stenen van deze stapel mee te nemen….. .

We slaan rechtsaf en rijden verder richting Lacoste.

We stoppen niet in Lacoste, maar rijden direct door richting Bonnieux. Het gebied rondom Bonnieux is al bewoond sinds het Neolithicum en er zijn in de regio vele voorwerpen gevonden die dit gegeven bevestigen.

Bonnieux is op een hoger gelegen heuvel gebouwd, waardoor je vanuit het dorp kunt genieten van een prachtig uitzicht over de omringende omgeving. Zo kun je onder meer Gordes en Roussillon zien liggen.

In Bonnieux zijn verschillende terrasjes en gezellige restaurants te vinden, waar je in de schaduw kunt afkoelen met een lekker drankje.

Bonnieux is ook zeer geliefd vanwege haar prachtige mooie oude gebouwen en historische straatjes.

We verlaten Bonnieux en gaan bergafwaarts naar Lourmarin.

Lourmarin ligt aan de zuidelijke voet van de Luberon en de sfeer in het dorp, dat slechts 1000 inwoners telt, wordt omschreven als vrolijk, gezellig en charmant.

Wij zijn echter niet onder de indruk en maken via een van de vele rotondes een 360-gradenbocht, waarna we wederom richting Bonnieux rijden .

Vanaf de andere kant ziet er heel anders uit, hetgeen natuurlijk ook wel logisch is .

Het is 16:00 uur als we terug rijden richting de camping.

Het navigatiesysteem laat ons deels een andere route rijden dan vanochtend en zo komen we ook weer door L’Isle-sur-la-Sorgue.

Het is 16:30 uur als we terug zijn op de camping, waar we ons te goed doen aan een alcoholvrij biertje.

We eten stokbrood met Franse kaas en kijken traditiegetrouw een serie, waarna we het om 23:00 uur voor gezien houden.

Dag 11: Cavaillon – Oppède-le-Vieux

Als we opstaan, regent het en dat was voorspeld; de verwachting is dat het na een uurtje ophoudt .

Het plan is om vandaag, als ik het blog heb bijgewerkt een rondrit te maken: Petit Luberon.

Na enig zoeken op internet (Tripadvisor) vind ik een restaurant in Cavaillon, zo’n 20 minuten rijden van de camping en een prima vertrekpunt voor deze route.

We vertrekken om 12:00 uur en na een paar kilometer vraagt Marijke of ik mijn portemonnee deze keer wel heb meegenomen……. oeps   . Ik draai om en rijd terug naar de camping. Met portemonnee op zak, gaan we voor de tweede keer vandaag op stap.

Om 12:45 uur rijden we Cavaillon binnen, waar we achter een mijnheer komen te rijden met zo’n brommobiel; hij heeft er ook nog een plaatje “diesel” op geplakt, maar opschieten doet het niet echt .

Aangekomen in de straat waar het uitgezochte restaurant zich bevindt, parkeer ik de auto op een invalideparkeerplaats en dat blijkt precies voor de deur van het restaurant te zijn.

Omdat het restaurant gesloten lijkt te zijn en geen terras (meer) heeft, kijk ik even naar binnen en daar zit het wel bijna vol, maar het ziet er nu niet echt aanlokkelijk uit, vandaar dat we besluiten even door te lopen; er zijn diverse restaurants, bars en terrassen aan deze straat te vinden .

We hebben nu al een aantal aantrekkelijke terrassen gezien en lopen vervolgens aan de overzijde van de straat terug om te kijken wat daar allemaal nog is en zo belanden we op het gezellige terras van Brasserie “LE COURS”.

We bestellen…..? Juist….. een karaf rosé en een kan water en nadat de rosé is gebracht, bestuderen wij de best wel uitgebreide kaart.

Er zijn ook hier weer diverse “formules” en we kiezen beiden voor een hoofdgerecht (Brochettes de Boeuf au bois) en dessert du jour (Fondant aux Chocolat et sa Glace Passion). Helaas…. geen brochettes, dus nog even 5 minuten extra bedenktijd gevraagd.

We kiezen er nu voor om dan maar te gaan voor het Menu Dégustation en dat bestaat uit 3 gangen. Marijke kiest de Carpaccio de Melon, Chiffonade de Jambon cru en ik begin met de Soupe de Poisson et sa Rouille maison.

Als hoofdgerecht kiezen we beiden voor de Gambas poêlées, Spaghettis, Beurre citron vert en als dat gebracht wordt, zijn we beiden verbaasd over de grootte van de garnalen .

We laten het ons goed smaken; het is inmiddels bijna 14:00 uur en het terras loopt langzaam leeg, maar wij krijgen nog een toetje .

Marijke kiest Dessert du jour (Fondant aux Chocolat et sa Glace Passion) en ik wil graag de Nougat Glacé, maar jammer genoeg is dat er niet meer. Mijn alternatieve keuze is Café Gourmant (Koffie met meerdere kleine desserts).

Het is 14:30 uur als ik afreken en na een toiletbezoek lopen we terug naar de auto.

De eerste tussenstop is Oppède-le-Vieux op ongeveer 12 kilometer van Cavaillon.

We steken de weg over richting Oppède-le-Vieux, waar zich het nu vervallen kasteel van baron van Oppède,  die rond 1545 11 dorpen verwoest heeft in de strijd tegen de ketters, bevindt; kom daar nu maar eens om .

Oppède-le-Vieux dateert van ongeveer de 12e eeuw en is gebouwd tegen de bergen van de Petit Luberon. Boven alle bebouwing uit zie je de Notre-Dame-Dalidon en de ruïnes van het kasteel.

We komen via een hele smalle weg, waar je geen tegenligger kunt laten passeren boven in het dorp en ik zet de auto aan de kant om “even” wat foto’s te maken.

Ik word getriggerd door een poortje en daar moet ik dan wel even doorheen om te zien wat er aan de andere kant is en dat blijkt de doos van Pandora .

Hoe verder ik loop, hoe meer prachtige plaatjes ik tegen kom .

Hoekje om en daar gaat het gewoon verder, waarbij ik ongemerkt ook steeds verder omhoog loop.

Er lijkt geen einde aan te komen; ik kan elke keer nog verder omhoog .

Zo’n hoogte levert natuurlijk wel extra mooie plaatjes op.

En dan sta je ineens oog in oog met een auto, nou ja, een Fiat Panda  . Hij is niet helemaal ongeschonden boven gekomen, maar je vraagt je wel af hoe dat in hemelsnaam mogelijk is?

De diverse gebouwen en de omringende straten gaan tot wel 1275 terug. Toen de Paus zijn zetel in Avignon kreeg, was Oppède een belangrijke plaats geworden en werden nauwe banden onderhouden met Apt en Cavaillon.

De kerk van Onze Lieve Vrouw van Alidon (Notre-Dame-de-Dolidon), gelegen op de top van de oude Oppède, is een van de weinige gebouwen in dit gebied dat niet in ruïnes ligt. Het is een prachtige kerk die dateert uit de 16e eeuw, waarvan de restauratie aan de gang is.

Het kasteel werd verlaten aan het einde van de 17e eeuw . Het silhouet van het kasteel is  sinds 1731 niet meer veranderd. Het kasteel werd tot het begin van de 19e eeuw gebruikt als een steengroeve.

Op de achtergrond Plain Calavon, van Oppède-le-Vieux.

Ik loop weer naar beneden en kom er achter dat er meerdere manieren zijn om beneden te komen, dan langs de weg waarlangs ik omhoog ben gegaan.

Een Renaissance huis in een rustige straat van Oppède-le-Vieux.

Terug bij de auto blijk ik meer dan een half uur weg geweest te zijn . Ik laat Marijke nog even achter en loop ook nog even links van de muur, het dorpje in.

Ik loop verder en het pad loopt langzaam naar beneden.

Er zijn overal ramen en deuren te vinden; sommige lijken van bewoonde huizen te zijn.

Het pad loopt uiteindelijk dood en links is een traliewerk, maar de ruimte die afgesloten wordt, is helemaal leeg .

Ik begin aan de terugweg naar waar ik Marijke heb achtergelaten en dat levert nog een prachtig panorama op.

Op het hoogtepunt, rond de 14e eeuw, had Oppède ongeveer 900 inwoners. Vandaag de dag zijn er nog steeds een paar inwoners en een paar barretjes voor toeristen.

Het is 15:45 uur als ik het navigatiesysteem opdracht geef de snelste weg naar de camping te vinden.

Wat was er vandaag veel moois te zien; nu nog even naar de supermarkt voor een paar kleine boodschappen.

Ik ga even snel de winkel in en neem water, yoghurt en siroop mee, maar als ik bij de auto kom, vraagt Marijke waar de melk en de Jus d’ Orange is . Ik loop snel terug, maar nu moet ik héél lang wachten om af te kunnen rekenen.

Ik mag niet met Card Bleu betalen omdat het bedrag deze keer onder de € 10,- is en moet dan noodgedwongen met een biljet van € 50,- betalen .

Terug op de camping genieten we, met een alcoholvrij biertje van het nog steeds mooie weer; het is 24º C.

Als om 19:13 uur de zon ondergaat, is het nog steeds 22º C en we zitten dan ook gewoon lekker buiten.

Jamie heeft vandaag haar eerste werkdag bij haar nieuwe baas er op zitten en Marijke informeert even hoe ze dat heeft ervaren.

Vanwege de dodelijke aanslag in Las Vegas, waar naar schatting 58 doden zijn te betreuren, kijken we via Uitzending Gemist naar het 20:00 uur Journaal.

Nadat we nog een serie gekeken hebben, gaan we om 00:15 uur slapen.

Dag 10: Beaumes-de-Venise

Vandaag hebben we geen vast omlijnde plannen; we zien wel wat de dag ons brengt en dat is om te beginnen redelijke bewolking .

Na het ontbijt ga ik aan de slag met het verslag van gisteren en dat vergt nogal wat tijd omdat ik heel wat foto’s heb gemaakt en sommige nog een beetje bijgewerkt moeten worden, voordat ze in het blog gebruikt kunnen worden.

Om 12:30 uur stop ik er mee, want ander kunnen niet meer lunchen. Het plan was gisteren om in Beaumes-de-Venise te gaan lunchen en omdat we dat toen niet gedaan hebben, gaan we dat vandaag maar eens proberen.

We rijden om 12:45 uur van de camping, maar nog voor we Pernes les Fontaines uit zijn, kom ik er achter dat mijn portemonnee nog in de caravan ligt .

Met enig oponthoud vervolgen we onze weg; het is maar 25 minuten rijden, dus we hebben, uitgaande van de gemiddelde sluitingstijd van 14:00 uur, nog genoeg tijd.

We rijden door Aubignan, een dorpje dat aan de D90 ligt.

En zien dan in de verte Beaumes-de-Venise liggen.

We zien vrij snel een restaurant met een prachtige tuin met terras en ik zet Marijke af, terwijl ik zelf op zoek ga naar een parkeerplaats.

Als ik de auto heb geparkeerd, zie ik Marijke op straat gebaren en daar trek ik de conclusie uit dat het niet gelukt is een tafel te bemachtigen .

Marijke had wel een vrij tafeltje gezien, maar daar mocht ze niet gaan zitten; mogelijk was het gereserveerd, maar in elk geval gaan wij op zoek naar wat anders en dat hebben we vrij snel en om de hoek, gevonden: Tables des Balmes.

.

We bestellen een karaf rosé en die komt, zoals elke dag, vergezeld van een fles water. We buigen ons over de menukaart, die naast á la carte, een 3-tal formules biedt voor verschillende prijzen.

Wij gaan uiteindelijk voor een compleet menu –voorgerecht, hoofdgerecht en dessert-. We kiezen als voorgerecht de Ton Mi-cuit et Avocat sur une Inspiration Asiatique (Dun gesneden tonijn op gepureerde avocado met sushi).

Het smaakt heerlijk en de zoete saus die bij de sushi geserveerd wordt, is verrassend.

Voor het hoofdgerecht gaan we voor de Filet Dorade Cuit sur la Peau, Creme de Coquillages au Safran (Doradefilet op de huid gebakken met een sausje van coquilles en saffraan).

We treffen het wel iedere keer met het eten en de keuzes die we daarin maken .

Als toetje mogen we kiezen uit alle aanwezige toetjes. Marijke gaat voor de semifreddo van nougat met een sausje van rood fruit en ik kies de tiramisu, die ook geserveerd wordt met een sausje van rood fruit.

Nadat we betaald hebben, lopen we nog eventjes door het dorpje.

Ook hier lijkt het weer alsof er helemaal geen mensen zijn; wij zien ze in elk geval niet.

Bijna elk straatje waar je kijkt, is het schilderachtig, onder andere door de pasteltinten die je overal ziet.

Het is 15:15 uur als we in de auto stappen en terug rijden naar de camping.

Terug op de camping luieren we en lezen we wat, voordat we rond 18:30 uur een alcoholvrij biertje nemen.

Om 20:00 uur is het donker en omdat ook de temperatuur nu snel daalt, gaan we de caravan in.

We doen ons tegoed aan stokbrood met Franse kaas en paté en kijken nog een serie, voordat we om 23:30 uur gaan slapen.

Dag 09: Les Dentelles

We staan vandaag om 8:00 uur open en na het douchen haal ik, zoals inmiddels elke dag, 2 baguettes.

Het plan is om vandaag een rondrit te maken langs Les Dentelles, een 15 kilometer lange bergketen vol spitse toppen, die er vanaf een afstand uitzien als een kantwerkje (Dentelle betekent ook ‘kant’).

De route is ruim 90 kilometer lang en voert langs diverse dorpjes.

We vertrekken rond 10:30 uur en willen rond 13:00 uur ergens gaan lunchen. Waar? Dat weten we nog niet; we zien wel wat er op ons pad komt .

Er is vanmiddag regen voorspeld, maar er is nu al sprake van een redelijke dicht wolkendek.

Eigenlijk het ideale weertype voor een rondrit, maar voor foto’s, zeker landschapsfoto’s, wat minder geschikt, maar we zullen het er mee moeten doen .

De temperatuur is met 23º C natuurlijk prima.

Er is onderweg voldoende te zien;  met name het aantal bedrijven dat zich bezig houdt met wijn, is onvoorstelbaar .

We stoppen dan ook regelmatig om foto’s te kunnen maken.

Als er bedrijven zijn, die zich met de productie van wijn bezig houden, moeten er natuurlijk ook druiven zijn en we zien onderweg ontelbare velden.

Het navigatiesysteem leidt ons over diverse zeer smalle weggetjes en dat levert nog al eens fraaie plaatjes op.

Sommige dorpjes lijken wel uitgestorven, er is naast de huizen, geen enkel persoon of auto te zien . Levert wel leuke(re) foto’s op .

Op enig moment moeten we een bijzonder scherpe bocht naar rechts maken en de vraag is of het weggetje breed genoeg is en of het ook ergens naar toe leidt, vandaar dat ik even uitstap en een stukje naar beneden loop.

Het houdt niet over, maar we kunnen er door en het blijkt ook een “doorgaande weg” te zijn .

Zo komt je nog eens ergens…..

Het is inmiddels 12:00 uur als we Gigondas een van de mooiste plaatsjes in de Vaucluse binnen rijden. Gigondas heeft haar oorspronkelijke karakter door de jaren heen goed weten te behouden en dat zie je bijvoorbeeld aan de vele oude gebouwen en de typisch Provençaalse straatjes.

We vervolgen onze weg richting Vaison-la-Romaine, dat vooral bekend is vanwege de vele Romeinse overblijfselen in de oude binnenstad.

En we rijden vervolgens richting Séguret, dat uitkijkt op de vlakte van het Rhônedal. Het dorp zelf staat vol met prachtige oude huisjes en omdat het autovrij is, waan je je in de middeleeuwen.

Het is 12:45 uur en we willen niet te lang wachten met lunchen; nu maar kijken of er een geschikt restaurant open is.

We kijken bij een restaurant dat er op het oog en vanaf de weg gezien, leuk uitziet, maar dat is dus gesloten. Links van de weg ligt een restaurant waar in elk geval genoeg auto’s voor de deur staan, maar juist op dat moment zie ik een bord van een restaurant met panoramisch uitzicht en sla ik rechts af.

De weg naar boven is in elk geval al de moeite waar, zelfs als het restaurant gesloten zou blijken te zijn.

De weg lijkt uiteindelijk dood te lopen en door de ervaringen van de afgelopen dagen, besluit ik het laatste stukje maar even te voet te doen.

Wat een spectaculair uitzicht zeg; ongelooflijk mooi….. Ik ga de auto en Marijke halen en dan kunnen we hier lunchen.

We moeten een steile trap op en komen dan op een terras met geweldig uitzicht terecht. We bestellen om te beginnen een karaf rosé en bestuderen de kaart.

We gaan voor een hoofdgerecht en dessert en kiezen beiden voor de rundvleesschotel. Het toetje kunnen we niet kiezen; er is alleen chocoladetaart .

De rosé smaakt heerlijk en het uitzicht is werkelijk fantastisch; dat van mij natuurlijk nog meer, want ik zie ook Marijke .

Dat was een fantastische lunch en we gaan met een voldaan gevoel weer op weg.

We vervolgen onze weg richting Malaucène, gelegen aan de voet van de Mont Ventoux, in het departement Vaucluse. Het dorpje geldt als een van de drie officiële startpunten voor de beklimming van de Mont Ventoux per fiets.

Inmiddels valt er af een toe een spetter regen, maar (nog) niet noemenswaardig.

Het wordt steeds lastiger om tussen de buien door foto’s te maken, maar ik ben uiteindelijk best tevreden met het resultaat .

We rijden via Suzette, waar zich onder anderen het Domaine Saint Amant bevindt.

We vervolgen onze route richting Lafare, een kleine gemeente binnen het arrondissement Carpentras, met slechts 110 inwoners .

De weg vervolgt richting Le Barroux, met bijna 600 inwoners iets groter dan Lafare.

Het dorpje zelf ademt alles wat de Provence nu zo speciaal maakt, rust, blauw en prachtige bloemen.

We hebben ons rondje voltooid en ik stel het navigatiesysteem in op de camping. De regen komt inmiddels met bakken uit de hemel en de temperatuur daalt rap naar een graad of 17º C .

De rest van de middag en vroege avond blijft het aan een stuk door regenen en wij lezen in de caravan onze boeken en tijdschriften en kijken later op de avond een serie. Om 23:30 uur gaan we, als de regen eindelijk is opgehouden, een stukje slapen.

Dag 08: Carpentras

Er is vandaag markt in Carpentras en daar willen we heen gaan en dan na afloop ergens lunchen.

Ik heb geen idee waar de markt is, maar 9 van de 10 keer is dat in het centrum en dat blijkt ook nu het geval te zijn. Ik parkeer de auto op loopafstand van de markt, opeen parkeerplaatsje bij een apotheek en steek de gehandicaptenkaart achter het raam.

Het eerste deel van de markt bestaat uit heel veel kraampjes met diverse soorten groenten en fruit. Vooral de verschillende soorten pepertjes en de diverse kleuren zijn leuk om te zien.

Wat ons verder opvalt, is de enorme hoeveelheid voornamelijk Noord-Afrikanen dat hier op de markt een kraampje bemand, dan wel hier boodschappen doet.

De markt levert sowieso  een enorme kleurscharkering op, zowel in mensen, uitgestalde producten, als achtergrond.

We passeren een passage en de markt loopt als het ware om de passage heen.

Behalve de markt, is er, als je er oog voor hebt, genoeg te zien dat de moeite waard is.

Ik zie aan Marijke dat ze het zwaar heeft en we gaan dan ook op  zoek naar een terras,  zodat ze even kan bijkomen. Het moet echter wel een beetje gezellig terras zijn en het liefst gedeeltelijk in de zon .

Het koude biertje smaakt prima en als ik betaald heb, lopen we nog een stuk van de markt af, waar we nog niet geweest zijn.

Het is ondertussen 13:00 uur en omdat de meeste restaurant ‘s middag om 14:00 uur sluiten, gaan we op  zoek naar een restaurant. Ik heb op Tripadvisor Restaurant Adrien Aumaitre gevonden en ik stel het navigatiesysteem in op het adres.

We komen uiteindelijk uit bij een soort van industrieterrein en daar ligt het restaurant dat er op prima uit ziet met een prachtig ommuurde tuin, maar helaas zitten ze helemaal vol. Ik krijg een kaartje mee met het advies een volgende keer telefonisch te reserveren.

Tweede restaurant dat ik vervolgens uitzoek, Chez Serge, zit midden in de stad en omdat er markt is, is een aantal straten tot 13:30 uur afgesloten, duurt het even voordat we het gevonden hebben. Als ik dan uiteindelijk op de juiste plek ben, is er een gehandicapte parkeerplaats, maar dar staat een auto zonder gehandicaptenkaart geparkeerd en als ik een aantal keer heb geclaxonneerd, komt er niemand opdraven en de straat is jammer genoeg te smal om mijn auto er achter te zetten .

Ik besluit dan maar om Carpentras uit te rijden en te kijken of we op weg naar de camping iets kunnen vinden .

Vlak voordat we bij de camping zijn, zie ik een bord van Hotel Restaurant Plato Plage en we besluiten daar dan maar eens te gaan kijken.

Wat een verrassing; het terras ligt aan een klein meertje en je hebt uitzicht op de Mont Ventoux. Ook hier een formule en we bestellen gelijk maar een karaf rosé.

We zijn weer behoorlijk eensgezind in onze keuzes; we kiezen voor de Saumon Fumé als voorgerecht en de Piece Noir Grillé als hoofgerecht.

We krijgen heerlijk vers stokbrood dat nog warm is en dat hebben we al op, voordat het voorgerecht geserveerd wordt . De eigenaar komt gelijk nogmaals een mandje brood brengen en daar zit nu twee keer zo veel in.

Ons hoofgerecht wordt op houtskool gegrild en dat kan de smaak alleen maar ten goede komen.

Het smaakt weer voortreffelijk; de steak is krokant van buiten en rosé van binnen en wordt geserveerd met een heerlijk Sauce Poivre a coté.

Voor de keuze van het toetje trekken we vandaag ons eigen plan; Marijke gaat voor de Pouleé de fruits vanille (warm fruit met vanille-ijs) en ik kies voor de Oef a la neige ook wel bekend als Ile Flottant (geklopt eiwit in vanillesaus).

Al met al was het weer smullen vandaag. Het is inmiddels 15:15 uur als we naar de camping rijden, die op nog geen 3 kilometer van dit restaurant verwijderd ligt.

Het is inmiddels 27º C en we genieten bij de caravan in de zon van een kopje koffie en lezen wat.

De zon gaat om 19:20 uur onder en dat is al weer een kwartier vroeger dan gisteren .

We blijven nog tot 20:30 uur buiten zitten en gaan dan naar binnen, waar we een broodje eten en koffie drinken. We kijken nog een serie en gaan even voor middernacht slapen.

Dag 07: Saint-Saturnin-lès-Apt

We staan vandaag weer om 8:00 uur op en het belooft wederom een schitterende dag te worden.

Het plan is om vandaag te gaan lunchen in Saint-Saturnin-lès-Apt en daarna via een “toeristische route” naar de camping terug te rijden.

We vertrekken om 12:15 uur en het eerste deel van de route voert ons langs de zelfde weg als gisteren.

En zo komen we langs Gordes, een van de mooiste plaatsen van de Provence, waar we al meerdere keren geweest zijn .

Het blijft een prachtig gebied, waar voldoende te zien is. Vandaag hangt er een beetje sluierbewolking en dat vind ik erg mooi om te zien.

Het is 13:15 uur als we Saint-Saturnin-lès-Apt binnen rijden en ik zie in één oogopslag dat het terras van het restaurant dat ik voor vandaag had uitgezocht, Restaurant L’Estrada, helemaal vol zit . We rijden om die reden verder het dorp in om te kijken of er misschien een alternatief is.

De straatjes worden steeds smaller, maar ze zijn altijd nog breder dan in menig Italiaans dorp waar we de afgelopen jaren doorheen zijn gereden .

Als we uiteindelijk bij een poortje komen, blijkt dat de doorgang, door een hoge opstap bij een van de voordeuren, wel héél erg krap; zelfs de spiegels moeten worden ingeklapt. Als ik langzaam voor- en achteruit steek, gaat een voordeur open en een aardige Franse dame geeft aanwijzingen hoe ik moet sturen om,, zonder de opstaande rand te raken, door kan rijden . Het is al warm, maar hier ga ik ook van transpireren  .

We parkeren de auto beneden in het dorp en lopen dan terug naar L’Estrade in de hoop dat er nu wel plek is, maar het terras zit nog steeds vol . Gelukkig ziet Marijke dat er één tafeltje buiten het terras staat en daar mogen we plaats nemen. We bestellen een Leffe blond van de tap.

Men hanteert hier de formule dat je voor € 15,- of een voorgerecht en een hoofdgerecht of een hoofdgerecht en dessert kunt kiezen en omdat we op het bord al hebben gezien wat de keuzes zijn, gaan we voor de combinatie van hoofdgerecht en nagerecht.

We kiezen beiden voor de Côtes de Porc met champignons en dat blijkt een uitstekende keuze te zijn.

Voor het toetje kunnen we kiezen uit kwark met honing en noten of sinasappeltaart. We besluiten ze allebei te bestellen en dan samen te delen .

Nadat ik heb afgerekend, lopen we op ons gemakt naar de auto toe.

Om de hoek van het plein bevindt zich een openbaar toilet dat er keurig uit ziet en waar ook een wasbak met stromend water is; er naast is een opslag voor vuilcontainers en ook dat ziet er keurig uit.

Voor we bij de auto zijn, is er links van ons nog een pleintje en dat herken ik van een van onze vorige vakanties, meer dan 10 jaar geleden.

Op dit terras hebben wij met onze vrienden Vera en Rene gegeten, nadat we op een markt geweest waren, waar we een olijfboompje gekochte hadden. Er was die dag een trouwerij en de chique aangeklede gasten, gingen naast het restaurant, de ingang van het hotel in.

We rijden via een toeristische route richting Carpentras en dat levert prachtige (ver)gezichten op.

Vervolgens beklimmen we de Col de Murs, bij het gelijknamige dorpje.

Het is onderweg, op een aantal fanatieke wielerliefhebbers na, erg rustig, waardoor ik alle gelegenheid heb om af en toe even te stoppen om een foto te maken.

We zijn om 16:30 uur terug op de camping, waar we onder het genot van een drankje genietend van de zon, lekker lezen. De zon gaat vanavond om 19:38uur onder, maar de temperatuur is nog aangenaam genoeg om buiten een broodje te eten.

Om 20:15 uur gaan we naar binnen, waar we een serie kijken en uiteindelijk om 23:15 uur gaan slapen.